Od 2003 roku stażowałem na oddziale ogólnopsychiatrycznym Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie. W rozmowach z pacjentami, starałem się zrozumieć co utrudnia im funkcjonowanie. Od roku 2007 jako pracownik oddziału całodobowego, później pracując diagnostyczno – terapeutycznie na oddziale dziennym III kliniki psychiatrycznej, kontynuowałem praktykę psychologiczną z chęcią pogłębienia jej o szkolenie psychoterapeutyczne.
Z pragnienia głębszego zrozumienia i nadania mojej pracy ram naukowych podjąłem szkolenie w Instytucie Analizy Grupowej „Rasztów” w Warszawie. To placówka akredytowana przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne i Polskie Towarzystwo Psychiatryczne. Tam, od doświadczonych psychoterapeutów dostałem ogrom wiedzy teoretycznej, a podczas seminariów klinicznych i superwizji wiedzę praktyczną. Aktualnie jestem członkiem zespołu szkolącego IGA Rasztów w Warszawie.
Od 2010 roku w Szpitalu Wolskim prowadziłem intensywną psychoterapię grupową, gdzie mogłem podczas wielu godzin konsultacji pacjentów oraz sesji psychoterapeutycznych, rozumieć procesy utrudniające pożądane przez danego pacjenta funkcjonowanie. Od 2015 roku kierowałem Zespołem Leczenia Środowiskowego (domowego), gdzie połączyłem wiedzę z zakresu psychoterapii oraz doświadczenie kliniczne do pracy z głębiej zaburzonymi pacjentami oraz tymi z doświadczeniem psychozy. Najpierw, prowadziłem pacjentow w psychoterapii indywidualnej, następnie po kilku latach założyłem grupę, w której leczyłem pacjentów z doświadczeniem psychozy.
W międzyczasie zadecydowałem o otworzeniu praktyki prywatnej, gdzie mogłem na własnych zasadach proponować leczenie. Zdobywając tak szerokie doświadczenie zauważyłem, że to co leczy, to intensywny proces. Mam na myśli, więcej niż jedną sesję w tygodniu. Stosując „postawę analityczną”, wsłuchując się w treść słów, łącząc to z innymi zmysłami poznaję wewnętrzny świat pacjenta, który wybiera mój gabinet. Tylko tak mogę prawdziwie poznawać i zrozumieć człowieka, który do mnie przychodzi.
Swoje doświadczenie praktyczne stale rozwijam podczas konferencji, sympozjów czy seminariów, rozmawiając o tekstach klasyków myślenia psychoanalitycznego Z. Freuda, M. Klein i W. Biona.
Od wielu lat moje zainteresowanie teorią W.R. Biona o myśleniu jako procesie, który nierzadko tylko z pozoru nim jest, zdominowało styl mojej pracy i podejście do leczenia. Autor jest twórcą takich pojęć jak „O”, „K”, pomieszczające-pomieszczane, atak na łączenie czy funkcja alfa, elementy beta, ekran beta, odwracalna perspektywa czy ożywczego artykułu „o arogancji”.
